Madrid, Sanat ve Ribellion – Ayşenur Tanranverdi – Haberler Sung Önerileri Haberleri
Ifema Madrid tarafından düzenlenen Arcomadrid, bu yıl 44. baskısını tamamladı ve ulusal ve uluslararası koleksiyoncuların dikkatini çekti. Aromadrid'in Portekiz şubesi Arcolisboa, 2015 yılından beri düzenlenmektedir.
Beyaz bir labirent hatırlatan Archomadrid Fuarı'nın duvarlarındaki sanatsal yörüngeleri içgüdüsel olarak takip etmek mümkündür. Eğer şefkatli bir sanat aşığıysanız, önceden görmek istediğiniz eserleri ve galerileri zaten fark ettiniz ve bir yolunuz var. Ancak, yönünüzü bilmek, labirentte yolunuzu kaybetmenizi engellemez. Zihinsel ve fiziksel çabanın ağırlığı birkaç saat içinde gerçekleşir ve sizin ve sanat eserleri arasında bir tür sessiz iletişime başlar. Takdir ve anlam ikinci sıraya girer ve Kant'ın durumu başlar: “İnsan algısı, güzellik kavramlara başvurmadan içerir”.
Fuarda geçirdiğim ilk uzun günün sonunda, bana sürekli aklımın bir köşesine çarpan bir şey vardı: “Guernica … ertesi sabah kendimi Reina Sofía Müzesi'nin kapısında buldum.
Faşizme karşı guernica
Reina Sofía Ulusal Sanat Müzesi 1990 yılında uluslararası ölçekte modern bir İspanyol müzesi olarak kuruldu. Müzedeki Guernica katına gelince, atmosfer değişmeye başlar ve “gerçek” bir şeye yaklaştığınızı hissedersiniz. Sanki renk, tutarlılık, koku, her şey birbirleriyle birleşmeye başladı.
Faşist İtalya ve Nazi Almanya'nın yardımıyla ilk kez Paris Dünya Fuarı'nda sergilenen Pablo Picasso'nun 1937 duvar resminin “Guernica” resmi, İspanyol İç Savaşı'ndaki kötü duruma dikkat çekmek için tasarlandı. Resim, Franco liderliğindeki İspanyol milliyetçileri adına hareket eden Alman ve İtalyan savaş uçaklarının acısına kızgın bir yanıttı.
Sanatçı Christopher Green'in tarihçisinin öne sürdüğü gibi: “Guernica, 1930'ların en iddialı modernist imajıydı ve faşist hukuka karşı açık bir siyasi amaçla buluştuğunu iddia etti”. Guernica, Sol Avant -Garde'nin Sol Avantistinin diğer üyeleri tarafından direniş arketipi olarak görülüyordu.
Barbarlığa Karşı Sanat
Hitler ve Mussolini'nin diktatörlüğünden kaynaklanan kültürel baskı, Avrupa ve Amerikalı yazarlarda ve sanatçılarda güçlü bir siyasi müdahale duygusu uyandırdı.
1932'de Fransa'da bir Dünya Savaşı Kongresi düzenlendi ve Fransa'da Devrimci Yazarlar ve Sanatçılar Derneği kuruldu. Entelektüeller faşizmi medeniyetin ana düşmanı olarak ilan ettiler ve kendilerini demokrasiyi savunmak için bir silah olarak kullanmaya karar verdiler. Şair ve tiyatro yazar Federico García Lorca bu anlamda sembolik sanatçılardan biriydi. Lorca, Galiçya ve romanların getirdiği Arap-efendisi şiir gelenekleriyle modern edebi anlayışı karıştırdı ve 1936'da en yoksul ve en yazılı insanlara modern ve klasik tiyatroyu getirmek ve yazma, ben de PuPPET tiyatrosu gibi dramatik türleri kullanarak toplumu dönüştürmenin umudunu.
Diktatörlük
Ekim 1944'te Picasso, Amerikan Marksist dergisinde “New Maxes ::” derhal Komünist Partiye sadakatim tüm hayatımın, tüm kariyerimin mantıklı sonucudur. Gururla, bir zevk sanatı, zevk sanatı gibi resim yapmayı hiç düşünmediğimi söyleyebilirim ve dünyayı dünyanın tasarımı ve renkleri ile bilgilendirmek istedim.
Türkiye'nin siyasi tarihinde, özellikle son 23 yılda, AKP hükümeti özgürlük ve adalet kavramları adına askıya alındı. Ancak, Türkiye güçlü ve yaratıcı sunumları hiç duymadı. Her şeyden önce, 1960 ve 1980 yılları arasında bugün karanlık günlerimiz için önderlik ettiğimiz çalışmalarda soldan gelen sanatçıların ve yazarların mücadelesi. Nâzam Hikmet, Sabahattin Ali, Sevgi Soysal, Vedat Türkali, Fakir Baykurt, Gülten Akın, Demir Özlif, Kemal Tahir, Orhan Kemal, Yaştar Kemal, Attil usthan ve diğer birçok değerli sanatçının mücadelesi oldu. Kültür, insanların kurtuluşu ve önceki rejimin getirdiği zihinsel durgunluktan kurtulmak için bir araçtır; İnsanların yeteneklerini tam olarak geliştirmeleri ve vatandaşlık konusunda etkili bir farkındalık yaratmaları için tek yoldur.
